O luns pola mañá collemos o bus para ir a Lugo dende o colexio. Durante a ida, paramos en urxencias porque a Alejandro Mahía doíalle o peito. Unha vez chegamos ao noso destino, visitamos o Vello Cárcere, que hoxe en día é un museo, ademais dun lugar de exposicións.
O cárcere era un lugar grande, con moita historia que contar. Por exemplo, alí contáronnos que nela había un corredor principal que conectaba a zona dos homes coa das mulleres, e a porta que unía esas zonas tíñase que pechar cada vez que un preso pasaba. Tamén nos contaron que algunhas celas tiñan vistas ao exterior para poder falar coa xente de fora. Principalmente as celas eran para moi poucas persoas, pero finalmente, debido a cantidade excesiva de presos que habían, as celas que ao mellor eran para dez persoas, terminaron sendo para cincuenta. Na visita, tamén nos deixaron ler algunhas das cartas que os presos escribían ás súas familias cando sabían que os ían matar.
Como xa dixemos antes, actualmente é un museo e un lugar de exposicións, e aquel día coincidimos cunha exposición de arte que algúns visitamos con máis detalle cando nos deixaron visitar o cárcere por libre.
Ao rematar a visita, sacámonos unha fotos todos xuntos na muralla de Lugo e logo marchamos en grupos a comer onde quixéramos.
Mentres algún ían ao Goiko a comer unhas hamburguesas grandes e moi ricas, Oscar Bañobre perdeuse, e Cristian tivo que ir a buscalo.
Máis tarde, visitamos o Castro de Viladonga; primeiro entramos ao museo, onde observamos algúns restos de cousas que utilizaban naquela época, como xogos cos que xogaban. Despois, visitamos a zona do Castro, onde observamos como evolucionou o longo dos anos , xa que a base das construcións cambiaba. E tamén observamos que no pozo onde gardaban o auga, aínda había auga, feito que lle fixo moita ilusión á profesora.
E por último, marchamos cara Ares ao redor das seis da tarde. Ao día seguinte vimos o vídeo do Castro en clase, xa que aquel día chegáramos tarde e non o puidemos velo alí.
No hay comentarios:
Publicar un comentario